Kliknij tutaj --> 🦮 przesunięcie środków pieniężnych pomiędzy rachunkami walutowymi

O godz. 7.00 lokata automatycznie wraca na rachunek podstawowy.Zdaniem Wnioskującej, powyższa metoda wyceny lokat jest prawidłowa, ponieważ w przypadku ulokowania środków pieniężnych pozostają one nadal własnością Spółki, nie ma wypływu (wyzbycia się ich), jest to natomiast tylko przesunięcie środków z konta na konto. kantor walutowy. 23.03.2023 Zagrożenia dla dominującej pozycji dolara Jeszcze nieco ponad dwa lata temu, w sierpniu 2020 roku, Nouriel Roubini[1] - wybitny amerykański ekonomista, człowiek który przewidział światowy kryzys gospodarczy z 2008 roku – stwierdzał w podsumowaniu swojego artykułu dla brytyjskiego Guardiana, że pozycja dolara jest na razie bezpieczna, chociaż w Wyliczenie różnic kursowych następuje dopiero w miesiącu, w jakim została dokonana płatność za fakturę, spółka dokona w konsekwencji wyceny środków pieniężnych, które nakłoniły na rachunek walutowy po ww kursie, a więc 20 euro x euro = 84 konto walutowe to konto, które w planie kont ma zaznaczoną opcję walutowe. Wpływ różnic kursowych od własnych środków pieniężnych na wartość początkową środka trwałego Źródło: Dodatek nr 14 do Przeglądu Podatku Dochodowego nr 18 (450) z dnia 20.09.2017, strona 27 - Spis treści » 4. Środki pieniężne w drodze. Elektroniczny przewodnik zawierający wielkie zasoby opracowań prezentujących ze szczegółami wszystko na temat rachunkowości oraz zagadnienia z zakresu podatków (VAT, PIT, CIT) . Przewodnik przeznaczony zarówno dla księgowych, którzy chcą ugruntować i poszerzyć swoją wiedzę jak i osób, które Site De Rencontre Brin D Amour. Nieodłącznym elementem prowadzenia działalności staje się wymiana międzynarodowa usług, towarów i kapitału, co wymaga płatności w różnych walutach. Co więcej, również transakcje między polskimi podmiotami coraz częściej rozliczane są w walutach obcych. Chcąc sprostać tym wyzwaniom, podatnicy często posiadają kilka rachunków bankowych, na których utrzymują środki pieniężne w walutach innych niż złote. Właściwa ewidencja transakcji na rachunkach walutowych to jednak niemałe wyzwanie i niejednokrotnie jest źródłem pytań odnośnie do kursu waluty, który powinien zostać przyjęty dla transakcji wpływu i wypływu waluty z rachunku walutowego, a także momentu rozpoznania różnic kursowych od środków własnych. Zagadnienie dodatkowo się komplikuje w przypadku transferu środków pomiędzy różnymi rachunkami bankowymi należącymi do tego samego podatnika. Zasady ogólne Zgodnie z art. 24c ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3 ustawy o PIT oraz art. 15a ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3 ustawy o CIT w odniesieniu do otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych: - ujemne różnice kursowe powstają, gdy wartość historyczna środków w walucie obcej > wartość środków na dzień wypływu środków - dodatnie różnice kursowe powstają, gdy wartość historyczna środków w walucie obcej przykład 1. Przykład 1. Spółka otrzymała na rachunek prowadzony w euro dwa wpływy pieniężne: - 4 000 euro po kursie 4,4003 zł oraz - 2 000 euro po kursie 4,4265 zł. Następnie spółka opłaciła z tego rachunku zobowiązania w kwotach: - 2 000 euro po kursie 4,4275 zł, oraz - kolejnego dnia 3 000 euro po kursie 4,3610 zł – tj. według kursów średnich NBP z dnia poprzedzającego dzień wpływu i wypływu środków. Zgodnie ze przyjętą do stosowania w spółce metodą FIFO przyjmuje się, że pierwsze wypływają środki, które najwcześniej wpłynęły do spółki >patrz tabela. Z tabeli wynika, że w przypadku zapłaty pierwszego zobowiązania spółka zrealizowała dodatnie różnice kursowe w kwocie 54,40 zł. Wynika to z tego, że wartość z wyceny według kursu historycznego (kursu wpływu) jest niższa od wartości w złotych przeliczonej według kursu z dnia wypływu środków z rachunku bankowego. Spółka wykaże przychód podatkowy w kwocie 54,40 zł. Natomiast w przypadku spłaty drugiego zobowiązania, wartość historyczna środków jest wyższa od ich wartości wycenionej wg kursu średniego NBP z dnia poprzedzającego ich wypływ. W efekcie spółka rozpozna ujemne różnice kursowe od środków własnych w kwocie 144,10 zł, które będą kosztem podatkowym. Uwaga! Do obliczenia różnic kursowych na spłaconych zobowiązaniach spółka porówna wartość zobowiązań według kursu, po którym zostały zaewidencjonowane w księgach, z ich wartością w dniu zapłaty przeliczoną według kurs średniego NBP przyjętego do wypływu środków, a nie według kursu historycznego, po którym te środki wpłynęły do spółki. Nie zawsze powstaną różnice Rzeczywistość gospodarcza jest bardzo bogata i istnieje wiele różnych sytuacji związanych z ruchami środków na rachunkach walutowych, które nie generują różnic kursowych od tych środków. WARIANT 1. Przelew między rachunkami walutowymi podatnika prowadzonymi dla tej samej waluty Przy transferze środków pomiędzy rachunkami walutowymi tego samego podmiotu nie dochodzi do wypływu środków poza jednostkę. Nie dochodzi tu również do sprzedaży ani zakupu waluty, ponieważ jest to tylko transakcja przemieszczenia środków własnych w ramach tej samej jednostki (jednostka nie może sprzedać sobie waluty ani kupić jej od siebie). W konsekwencji, podatnik nie powinien rozpoznawać różnic kursowych od środków własnych na takiej transakcji. Wynika to z tego, że transfer środków w obrębie firmy nie powinien mieć wpływu na siłę nabywczą tych środków. Ta sama kwota pieniędzy np. w euro na rachunku bankowym A po ich transferze na rachunek bankowy B tej samej jednostki jest ekwiwalentem tej samej ilości złotych jak w momencie ich wpływu na rachunek A. W tej sytuacji właściwy do zastosowania jest kurs historyczny, po którym środki pierwotnie wpłynęły do jednostki. Przykład 2. Spółka posiada rachunek walutowy A w euro, na który wpłynęły środki z tytułu spłaconych należności: 1 000 euro po kursie 4,3610. Następnie przelano pełną kwotę 1 000 euro na inny rachunek w euro (rachunek B), należący do tej samej jednostki. Kurs średni NBP z dnia poprzedzającego przelew środków na rachunek B wynosił 4,410. W opisanej sytuacji do wypływu środków z rachunku A i wpływu na rachunek B spółka powinna zastosować kurs historyczny, po którym środki te wpłynęły na rachunek A, a więc kurs 4,3610. Analogicznie wygląda sytuacja w momencie wypływu środków z rachunku walutowego na wyodrębniony przez jednostkę rachunek lokat. Takie stanowisko potwierdziła Izba Skarbowa w Poznaniu w interpretacji z 20 marca 2013 r. (ILPB1/415-1217/12-2/IM), w której podkreśliła, że „(...) w przypadku operacji dotyczących wpłat własnych i wypłat własnych oraz utrzymania i likwidacji lokaty, są one neutralne pod względem podatkowym, tj. nie skutkują powstaniem różnic kursowych na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych". Przykład 3. Spółka założyła krótkoterminową lokatę walutową na kwotę 100 000 euro na okres trzech miesięcy z rocznym oprocentowaniem 2,5 proc. Środki zostały przelane z rachunku podstawowego, na który kwota 100 000 euro wpłynęła po kursie 4,102, na wyodrębniony rachunek lokat. Kurs średni NBP z dnia poprzedzającego utworzenie lokaty wynosił 4,2, natomiast kurs z dnia poprzedzającego wygaśnięcie lokaty: 4,25. Zarówno do wypływu środków z rachunku podstawowego, jak i do powrotu środków na rachunek podstawowy po wygaśnięciu lokaty spółka powinna zastosować przyjęty kurs historyczny, po którym środki pierwotnie wpłynęły do jednostki, tj. kurs 4,102. Jedynie do kwoty otrzymanych odsetek powinien zostać zastosowany kurs średni NBP z dnia poprzedzającego ich otrzymanie, czyli z dnia poprzedzającego powstanie przychodu. WARIANT 2. Przelew między rachunkami własnymi prowadzonymi dla różnych walut obcych Sposób rozliczenia komplikuje się w przypadku transferu środków pomiędzy rachunkami własnymi prowadzonymi dla różnych walut obcych. Analogicznie jak w poprzednim przykładzie nie dojdzie do powstania różnic kursowych od środków własnych, jednak konieczne będzie ustalenie kursu wpływu waluty na rachunek, na który środki są transferowane. Przykład 4. Spółka zasiliła swój rachunek bankowy w dolarach amerykańskich (rachunek B) z rachunku bankowego w euro (rachunek A). W efekcie z rachunku A wypłynęła kwota 1 000 euro, a na rachunek B wpłynęła kwota 1 150 dolarów. Pierwotnie kwota 1 000 euro wpłynęła do jednostki po kursie 4,23 (kurs historyczny). Kurs średni NBP z dnia poprzedzającego transfer wynosił 4,19. Do wypływu środków z rachunku euro spółka zastosuje kurs 4,23. W przeliczeniu na złote jest to kwota 4 230 zł. Dla uniknięcia powstania różnic kursowych na tej transakcji, podatnik powinien ustalić kurs wpływu środków na rachunek prowadzony w dolarach. Wyliczenie to powinno być przeprowadzone w następujący sposób: 4 230 zł (wartość w złotych, która wypłynęła z rachunku A) / 1 150 dolarów (kwota w dolarach, która wpłynęła na rachunek B) = 3,6783 WARIANT 3. Transfer środków z rachunku walutowego na rachunek złotówkowy O ile organy podatkowe i sądy są zgodne co do neutralności transferu środków pomiędzy własnymi rachunkami walutowymi dla celów podatkowych, o tyle nie ma już tej zgodności w przypadku transferu środków z rachunku walutowego na rachunek złotowy. W przeciwieństwie do sytuacji opisanych w dwóch wcześniejszych punktach, transfer środków z rachunku walutowego na rachunek złotowy jest transakcją związaną ze sprzedażą waluty. Wynika to z faktu, że jednostka sprzedaje walutę bankowi i w zamian otrzymuje konkretną kwotę złotych, która najczęściej jest różna od wartości, po której obecnie przewalutowane środki zostały wycenione na moment ich wpływu do jednostki. Potwierdza to wyrok NSA z 5 lipca 2012 r. (II FSK 22580/10), zgodnie z którym „(...) »faktycznie zastosowany kurs waluty«, to zatem taki kurs, który był w istocie, rzeczywiście, naprawdę zastosowany. Mógł on być rzeczywiście i naprawdę zastosowany tylko wtedy, gdy na jego podstawie, w oparciu o wyrażoną w nim cenę waluty, doszło do przeprowadzenia operacji finansowej przewalutowania, czyli do wyrażenia w danej walucie wartości pieniężnej określonej pierwotnie w innej walucie (...)". Przykład 5. Spółka przelała z rachunku walutowego 10 000 euro na rachunek bankowy prowadzony w złotych. Kurs średni NBP z dnia poprzedzającego przewalutowanie wynosił 4,4241 zł, natomiast kurs, po którym środki zostały przewalutowane przez bank i przelane na rachunek złotowy, to 4,3521. W efekcie na rachunek złotowy wpłynęła kwota 4 352,10 zł. Kurs historyczny, po którym środki wpłynęły na rachunek walutowy, to 4,3. Z uwagi na to, że doszło do rzeczywistej transakcji przewalutowania (sprzedaży) środków z rachunku walutowego na rachunek złotowy, do wypływu środków z rachunku walutowego powinien być zastosowany kurs 4,3521, tj. kurs, po którym bank kupił walutę. W świetle przytoczonego wyroku NSA, spółka powinna rozpoznać różnice kursowe od środków własnych jako różnicę pomiędzy wartością historyczną, po której środki wpłynęły na rachunek (tj. 1 000 euro x 4,3 = 4 300 zł), a wartością otrzymaną z przewalutowania, tj. 4 352,10 zł. Ponieważ kurs historyczny jest niższy od kursu faktycznie zastosowanego, spółka rozpozna dodatnie różnice kursowe w wysokości 52,10 zł, które będą przychodem podlegającym opodatkowaniu. Organy i sądy nie zawsze są zgodne Renata Ciesielska, doradca podatkowy, starsza konsultantka w PwC Należy podkreślić, że nieco odmienne stanowisko, niż zaprezentowane w przywołanym w artykule wyroku NSA (II FSK 22580/10), zajęła Izba Skarbowa w Warszawie w interpretacji z 14 października 2015 r. (IPPB5/4510-639/15-2/IŚ). Organ wyjaśnił w niej, że „(...) dla powstania podatkowych różnic kursowych od własnych środków istotny jest więc wpływ i zapłata (lub inna forma wypływu) środków pieniężnych w walucie obcej. W przypadku wymiany waluty obcej na PLN – co ma miejsce w stanie faktycznym opisanym przez spółkę – nie dochodzi do zapłaty lub innej formy wypływu środków pieniężnych; środki pieniężne są tylko przemieszczane pomiędzy dwoma rachunkami należącymi do spółki. W szczególności za wypływ środków pieniężnych nie możemy uznać »wypływu« środków EURO z jednego rachunku i transferu środków do drugiego rachunku w PLN. Za „wypływ" środków pieniężnych należy bowiem uznać przekazanie ich podmiotom trzecim, np. kontrahentowi (jako zapłatę), gdy jednocześnie dochodzi do trwałego fizycznego wyzbycia się waluty, a nie do jej zamiany (tj. gdy dochodzi do uszczuplenia aktywów, a nie gdy dochodzi do zamiany aktywów, które nadal są w posiadaniu tego samego podatnika)". Co ciekawe, w dalszej części uzasadnienia organ wskazał, że „(...) należy jednak pamiętać, że z chwilą przewalutowania ich [środków w walucie – red.] na PLN, środki te są przeliczone po określonym kursie faktycznym, czyli wg kursu zakupu waluty przez bank. Środki te zostaną przeniesione na konto złotówkowe, co oznacza rozchód waluty po kursie faktycznym. Wobec tego rozchodowane z konta walutowego środki pieniężne, przeliczone po kursach »historycznych« i ich wartość przeliczona po kursie faktycznym na dzień przewalutowania będą się różnić, w wyniku czego po takiej transakcji na koncie walutowym pozostanie z tytułu tej różnicy saldo (będzie ono w złotówkach), zaś saldo w ujęciu walutowym po przewalutowaniu całości zgromadzonych środków będzie zerowe. Wielkość pozostałego salda będzie różnicą kursową powstałą na rachunku walutowym - jednak różnica ta może być potraktowana wyłącznie jako odpowiednio przychód finansowy albo koszt finansowy (różnica dodatnia lub ujemna)." Ten program pozwala przygotować rachunek przepływów pieniężnych. Prowadzi "za rękę" przez cały proces tworzenia tego opcja sporządzania rachunku przepływów wg Ustawy o rachunkowości lub wg MSR szybkie i łatwe sporządzenie przepływów pieniężnych nawet przez osoby bez doświadczenia intuicyjne wypełnianie danych potrzebnych do automatycznego przygotowania sprawozdania z przepływu środków pieniężnych czytelna pomoc i wyjaśnienia pojawiające się w trakcie kolejnych kroków automatyczny import danych bilansowych brak ograniczeń co do ilości przygotowywanych zestawień, wprowadzanych poprawek, firm nieograniczona ilość eksportów gotowego rachunku przepływów do pliku excel lub PDFSkorzystaj już teraz!Dodatkowy opis produktu24iValue działa podobnie, jak doświadczony księgowy chcący sporządzić rachunek przepływów pieniężnych. System poprowadzi Cię "za rękę" przez cały proces tworzenia tego zestawienia, dzięki temu sprawozdanie z przepływu środków pieniężnych sporządzisz dobrze nawet bez znajomości tego zagadnienia. Nasz system przydaje się także, gdy znasz się na przepływach pieniężnych, ale na wszelki wypadek chcesz niezależnie sprawdzić swoje wyliczenia. To bardzo duża pomoc, gdy odpowiadasz za roczne sprawozdanie finansowe, którego częścią jest sprawozdanie z przepływów pieniężnych. Wybierasz kalkulator 24iValue i… masz więcej czasu dla siebie, bo zestawienie przepływów robisz szybko i bez zbędnych szkoleń masz pewność, że rachunek przepływów pieniężnych jest zrobiony dobrze masz dostęp do swoich obliczeń kiedy tylko chcesz i na każdym urządzeniu wykorzystasz swoje obliczenia w przyszłości, gdy będziesz potrzebować kolejnych wersji zestawienia możesz liczyć na naszą pomoc zawsze gdy jej potrzebujesz Kliknij na ramkę filmu instruktażowego na tej stronie i zobacz jak działa nasz kalkulator cash skrócie wygląda to jednak tak: Najpierw zarejestruj się i wykup do dostęp do tego modułu. Potem przejdź do Panelu Użytkownika do zakładki ‘Produkty’ i kliknij ‘Przejdź do obliczeń’. Otworzy się ekran do uzupełniania danych potrzebnych do przygotowania zestawienia przepływów. Postępuj zgodnie z podpowiedziami i uzupełniaj pola lub klikaj odpowiednią opcję na listach wyboru w kolejnych etapach obliczeń dojdziesz do ostatniego ekranu, po którym zyskasz dostęp do gotowego Rachunku Przepływów. Prawda, że to proste?!Dzięki 24iValue możesz zaoszczędzić aż kilkanaście godzin swojej pracy i z łatwością sporządzić sprawozdanie z przepływów środków pieniężnych nawet gdy jest moduł ekspercki pomoże Tobie, gdy nie wiesz, jak przygotować rachunek przepływów pieniężnych lub gdy widzisz błąd w przepływach pieniężnych, ale nie możesz znaleźć jego źródła. Korzystając z tego modułu poradzisz sobie nawet, gdy nie wiesz, jak zaprezentować niestandardowe transakcje w przepływach przepływy pieniężne wyliczysz zgodnie z Ustawą o rachunkowości lub zgodnie z wiesz, że Do prawidłowego wyliczenia przepływów środków pieniężnych najczęściej nie potrzebujesz innych informacji niż te, które są dostępne w rocznym sprawozdaniu finansowym? Sprawozdanie z przepływów środków pieniężnych jest pochodną zmian bilansowych i kluczowe jest rozłożenie tych zmian na elementy tej zasadzie opiera się działanie systemu 24iValue, który sporządza rachunek przepływów pieniężnych na podstawie danych, które wprowadzisz. O tym jakie dane wprowadzić dowiesz się w trakcie obliczeń z fiszek wyświetlanych przy poszczególnych polach. Podstawowe problemyPrawidłowe sporządzanie rachunku przepływów pieniężnych, to trudne zadanie. Ilość informacji do uwzględnienia oraz wątpliwości związane z przypisaniem zdarzeń do właściwej grupy przepływów zwiększają ryzyko popełnienia błędu. Sprawozdanie z przepływu środków pieniężnych robimy raz do roku dlatego trudno się z nim "zaprzyjaźnić". Zajmuje masę czasu, a i tak brak gwarancji, że jest sporządzone prawidłowo. Niejednokrotnie trudno się obejść wsparcia doradcy, a to kosztuje. Nawet drobna różnica w przepływach pieniężnych może wynikać z bardzo dużych różnic w jedną i w drugą stronę. Trzeba zachować kontrolę nad poszczególnymi wyliczeniami roboczymi i nad znakami wprowadzanych kwot. Zawsze znajdzie się jakaś specyficzna transakcja, która może zaskoczyć wcześniej wypracowane sposoby liczenia przepływów. W przepływach łatwo się 24iValue Moduł 24iValue Przepływy Pieniężne został stworzony z myślą o osobach, które nie ustalają przepływów pieniężnych na co dzień. Dzięki autopodpowiedziom sprawozdanie z przepływów samodzielnie może przygotować nawet osoba z niedużym doświadczeniem w księgowości. Z 24iValue nie gubimy się podczas liczenia przepływów. Po każdym etapie wprowadzania danych sprawdzana jest ich spójność i logiczność. To praktycznie wyklucza wystąpienie błędnych niezgodności między zmianą bilansową środków pieniężnych a sumą przepływów pieniężnych. 24iValue pomaga w ujęciu wielu typów rzadko występujących zdarzeń, które bez dodatkowego doszkalania się trudno jest prawidłowo zaklasyfikować. Dostępność serwisu 24 godziny na dobę sprawia, że możemy ustalać przepływy pieniężne kiedy tylko potrzebujemy; a dodatkowo, możliwość eksportu wyników obliczeń umożliwia łatwe zaimportowanie gotowego zestawienia przepływów pieniężnych do sprawozdania finansowego. W związku z lokowaniem pieniędzy poprzez prywatne konta bankowe, fiskus nie powinien zaliczać odsetek do przychodów z działalności gospodarczej. Od 2015 r., inaczej jest z lokatami zakładanymi z kont efekcie założenia lokaty lub zgromadzenia pieniędzy na prywatnym rachunku bankowym, odsetki od kapitału kwalifikowane powinny być jako przychody z kapitałów pieniężnych, a nie z działalności gospodarczej. W związku z tym nie pozostają one opodatkowane tak jak przychody pochodzące z działalności gospodarczej, lecz ryczałtowo według 19 % podatku Belki od kapitałów stycznia 2015 r. zgodnie z art. 14 ust 2 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (odpowiednie regulacje w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych) przychodem z działalności gospodarczej pozostają odsetki od środków pieniężnych na rachunkach rozliczeniowych, o których mowa w przepisach prawa bankowego, lub rachunkach w spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych, prowadzonych w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą, w tym także odsetki od lokat terminowych oraz innych form oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, tworzonych na tych rachunkach. Wcześniejsze brzmienie tego przepisu wskazywało, że przychodem z działalności gospodarczej są wyłącznie odsetki od środków na rachunkach bankowych utrzymywanych w związku z wykonywaną działalnością. Źródło: EastNews Przedsiębiorca może posiadać konta i lokować prywatniePrzelew z rachunku bankowego związanego z działalnością gospodarczą na rachunek prywatny jest jak najbardziej dopuszczalny. Podobnie dopuszczalne jest lokowanie przelanych środków na prywatnych rachunkach, dokonywanie nimi dowolnych płatności czy też transakcji. Lokat lub odsetek uczynionych za pośrednictwem rachunków prywatnych nie można uznawać za związane z działalnością wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w piśmie z dnia 19 marca 2010 r. (sygn.. akt IPPB1/415-97/10-2/EC), kluczowym dla prawidłowego odczytania normy art. 14 ust. 2 pkt 5 ustawy jest ustalenie, co należy rozumieć przez "rachunki bankowe utrzymywane w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą". Również w stanie obecnym rozumienie tego zwrotu wydaje się najistotniejsze dla kwalifikacji przychodów z odsetek organu, należy przyjąć, że chodzi tu o rachunki za pośrednictwem których przyjmowane są i z których dokonywane są wszelkiego rodzaju płatności. Z faktem tym wiąże się przetrzymywanie środków pieniężnych na tych rachunkach i tylko z faktem uzyskiwania wynagrodzenia w postaci odsetek na takich rachunkach wiąże się obowiązek zaliczenia ich do przychodów z działalności wolne środki pieniężne przechowywane na lokatach bankowych nie związanych z rachunkiem firmowym, nie stanowią przychodów związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą. Piotr Szulczewski, Pytanie: Spółka jest zobowiązana do sporządzania rachunku przepływów pieniężnych i sporządza go metodą pośrednią, wykazując w tym sprawozdaniu dane za rok bieżący i za rok poprzedni. Prosimy o wyjaśnienie naszych wątpliwości dotyczących wykazywania w RPP (w których pozycjach i w jaki sposób) w roku bieżącym i poprzednim różnic kursowych z wyceny środków pieniężnych. Różnice kursowe z wyceny środków pieniężnych są stornowane pod datą 1 stycznia - ich wpływ na wynik jest nieistotny. Podobnie jak w przypadku wyceny zobowiązań czy należności, tak i wycena środków pieniężnych stanowi operację niepowodującą przepływów gotówki, w związku z czym w cash flow wycena tego rodzaju eliminowana jest z wyniku finansowego. Na skutek eliminacji różnic kursowych pochodzących z wyceny środków pieniężnych powinno dojść do … Odpowiedź: Skutki wyceny środków pieniężnych należy wykazać w korekcie „Zyski (straty) z tytułu różnic kursowych”. Zasady ujmowania różnic kursowych przedstawiam na przykładzie. Korekta „Zyski (straty) z tytułu różnic kursowych” obejmuje różnice kursowe pochodzące z wyceny środków pieniężnych, zgromadzonych na rachunkach walutowych i w kasie walutowej jednostki. Podobnie jak w przypadku wyceny zobowiązań czy należności, tak i wycena środków pieniężnych stanowi operację niepowodującą przepływów gotówki, w związku z czym w cash flow wycena tego rodzaju eliminowana jest z wyniku finansowego. Na skutek eliminacji różnic kursowych pochodzących z wyceny środków pieniężnych powinno dojść do niezgodności między bilansową zmianą stanu środków pieniężnych a sumą przepływów netto w cash flow. Przyczyny tych rozbieżności należy wyjaśnić w dziale 3 dodatkowych informacji i objaśnień. W celu prawidłowego sporządzenia rachunku przepływów pieniężnych należy pamiętać, że w pozycji F. „Środki pieniężne na początek okresu” oraz w pozycji G. „Środki pieniężne na koniec okresu (F+/-D)” powinna być prezentowana wartość środków pieniężnych na poziomie wartości historycznej pieniądza, tj. w przeliczeniu na złote, przy zastosowaniu kursów z dnia powstania. PRZYKŁAD Jednostka na 31 grudnia 2009 r. posiadała na rachunku walutowym euro wycenione po 4,30 zł/euro. Kurs historyczny powstania środków pieniężnych wyniósł 4 zł. Jednostka w bieżącym okresie sprawozdawczym: Pod datą 1 stycznia 2010 r. przeprowadziła storno wyceny z 31 grudnia 2009 r. Kwota minus zł. Na 31 grudnia 2010 r. wyceniła euro po kursie 4,50 zł/euro. Różnice kursowe wyniosły plus zł. W celu lepszego zobrazowania zakłada się, że nie wystąpiły inne operacje poza opisanymi. Pierwotnie uznany wynik finansowy o kwotę plus zł ( + został następnie doprowadzony do poziomu kasowego. Doprowadzenie wyniku memoriałowego do wyniku kasowego zrealizowano poprzez wykazanie w pozycji „Zyski (straty) z tytułu różnic kursowych” kwoty minus Eliminując operację niepieniężną, w postaci wyceny środków walutowych, przepływy pieniężne netto doprowadzono do kwoty 0 zł, co odpowiada kwocie faktycznie wydatkowanej. Następnie w pozycji „Zmiana stanu środków pieniężnych z tytułu różnic kursowych”, uszczegółowiającej pozycję E. „Bilansowa zmiana stanu środków pieniężnych”, wykazano kwotę plus zł. A. Przepływy środków pieniężnych z działalności operacyjnej Kwota I. Zysk (strata) netto II. Korekty razem: 2. Zyski (straty) z tytułu różnic kursowych III. Przepływy pieniężne netto z działalności operacyjnej (I+/-II) 0 B. Przepływy środków pieniężnych z działalności inwestycyjnej I. Wpływy 0 II. Wydatki 0 III. Przepływy pieniężne netto z działalności inwestycyjnej (I-II) 0 C. Przepływy środków pieniężnych z działalności finansowej I. Wpływy 0 II. Wydatki 0 III. Przepływy pieniężne netto z działalności finansowej (I-II) 0 D. Przepływy pieniężne netto razem ( 0 E. Bilansowa zmiana stanu środków pieniężnych, w tym: - zmiana stanu środków pieniężnych z tytułu różnic kursowych F. Środki pieniężne na początek okresu G. Środki pieniężne na koniec okresu (F+/-D), w tym: - o ograniczonej możliwości dysponowania - Krajowy Standard Rachunkowości nr 1 „Rachunek przepływów pieniężnych” przyjęty uchwałą nr 3/10 Komitetu Standardów Rachunkowości z 23 lutego 2010 r. Tekst opublikowany: 26 maja 2011 r. Autor: Paweł SałdykaPraktyk, wspólnik i założyciel Biura Rachunkowego Avimar Audyt Sp. z autor i konsultant publikacji poświęconych tematyce prawa bilansowego i podatkowego, specjalista w dziedzinie przepływów pieniężnych i leasingu. Jako wykładowca dotychczas prowadził szkolenia w ramach współpracy z Polską Akademią Rachunkowości SA, ROKK przy Izbie Skarbowej w Krakowie, Dolnośląskim Oddziałem Krajowej Izby doradców Podatkowych, SEKA SA, Lukas Bankiem SA i Europejskim Funduszem Leasingowym SA. Doświadczenie zdobył jako księgowy w międzynarodowym koncernie, działającym na rynku elektroniki użytkowej, jako główny księgowy w spółce zajmującej się produkcją ekskluzywnej odzieży damskiej, oraz w trakcie rewizji sprawozdań finansowych i bieżących konsultacji w zakresie prawa bilansowego i podatkowego. Akredytywa służy firmom do redukcji ryzyka nieuregulowanych należności z tytułu zbytych towarów i usług, zwłaszcza w sytuacji, gdy w realizację transakcji zaangażowani są nowi, nieznani sobie kontrahenci albo gdy transakcja jest przeprowadzana wprawdzie między stronami, które znają się dobrze, ale istnieje obawa, że wierzytelność nie zostanie uregulowana, względnie w przypadku znacznej wartości obrotów. Zgodnie z art. 80 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (tekst jedn. DzU z 2016 r. poz. 1988 ze zm.), banki mogą na zlecenie otwierać i potwierdzać akredytywy. Podstawą akredytywy, tak jak w przypadku polecenia przelewu, czeku lub weksla trasowanego jest instytucja przekazu (art. 9211–9215 Akredytywa, uznawana za umowę nienazwaną, pod względem konstrukcji prawnej jest podobna do umów poręczenia i gwarancji. Zlecenie klienta otwarcia akredytywy (rozumiane jako oferta skierowana do banku, której przyjęcie implikuje otwarcie akredytywy, zgodne z instrukcją zawartą w zleceniu) stanowi upoważnienie dla banku do jej realizacji. Dla wierzyciela jest umocowaniem do odbioru przekazanej przez bank dłużnika kwoty. Otwarcie akredytywy przez bank powoduje powstanie zobowiązania (akcept) banku do jej realizacji. Dla zastosowania akredytywy konieczne jest, aby obie strony (wierzyciel i dłużnik) dysponowały kontami bankowymi. Akredytywa jest jedną z form bezgotówkowych rozliczeń wzajemnych rozrachunków między kontrahentami, stosowaną głównie w obrocie zagranicznym. Polega ona na wyodrębnieniu przez bank, na wniosek nabywcy (importera), będącego klientem banku, określonych środków pieniężnych w celu uregulowania należności na rzecz wskazanego beneficjenta (sprzedawcy-eksportera), w uzgodnionym terminie i po spełnieniu przez niego określonych warunków. Akredytywa jest narzędziem zabezpieczającym przede wszystkim interes sprzedawcy (eksportera), chociaż uwzględnia również korzyści odbiorcy (importera). Pierwszemu zapewnia terminowe otrzymanie należności, a drugiemu pozwala uzależnić zapłatę od spełnienia przez sprzedawcę uzgodnionych warunków. Akredytywa, obok funkcji gwarancyjnej (sprowadzającej się do dochodzenia zapłaty w pierwszej kolejności od banku, a nie od dłużnika), pełni również rolę płatniczą. Na czym polega Uruchomienie akredytywy sprowadza się do zabezpieczenia na specjalnie wyodrębnionym koncie bankowym (tzw. rachunku akredytywy) środków pieniężnych, przeznaczonych na konkretne wypłaty. Wpłata środków następuje za pośrednictwem przelewu z bieżącego rachunku dłużnika. Ewidencja księgowa rozliczenia akredytywy odbywa się na podstawie wyciągów bankowych. Pamiętać również należy, że akredytywa może zostać uruchomiona zarówno na ściśle określoną, jak i na przybliżoną kwotę, uwzględniającą tzw. tolerancję (wyznacza ona poziom dozwolonej zmiany wartości zobowiązania, w związku z którym miało miejsce otwarcie akredytywy). W drugim przypadku, w dokumentach bankowych kwotę poprzedza oznaczenie „około". Praktyka taka wynika z wewnętrznych przepisów bankowych. Rachunek bankowy akredytywy wykazuje jedynie saldo debetowe, wyznaczające poziom środków zabezpieczonych akredytywą. Saldo to na dzień bilansowy należy przenieść do aktywów bilansu (pozycja „Krótkoterminowe aktywa finansowe – środki pieniężne w kasie i na rachunkach"), w sytuacji gdy termin wykonania akredytywy przypada w następnym roku obrotowym. W jaki sposób księgować Operacje gospodarcze związane z akredytywą, które wymagają ujęcia w księgach rachunkowych, są następujące: 1. Otwarcie akredytywy Wn „Rachunki bankowe" (akredytywa) Ma „Rachunki bankowe" (rachunek bieżący) 2. Wydatki związane z otwarciem akredytywy w postaci opłat i prowizji Wn „Koszty finansowe" Ma „Rachunki bankowe" (rachunek bieżący) 3. Zapłata zobowiązania z rachunku akredytywy Wn „Rozrachunki z dostawcami" Ma „Rachunki bankowe" (akredytywa) 4. Zamknięcie akredytywy Wn „Rachunki bankowe" (rachunek bieżący) Ma „Rachunki bankowe" (akredytywa). Zakup środka trwałego Gdy uruchomienie akredytywy wiąże się z nabyciem środka trwałego i równocześnie wydatki dotyczące jej otwarcia zostały poniesione przed jego przekazaniem do używania, wówczas powinny one zwiększyć wartość początkową tego środka trwałego (art. 28 ust. 8 ustawy o rachunkowości), co wymaga księgowania: Wn „Środki trwałe w budowie" Ma „Rachunki bankowe" (rachunek bieżący). W walucie Akredytywa na rzecz kontrahenta zagranicznego uruchamiana jest najczęściej w ramach posiadanego rachunku walutowego. Jej otwarcie oznacza przesunięcie określonej kwoty na wyodrębniony rachunek walutowy akredytywy. Przekazanie waluty między rachunkami walutowymi ma miejsce według kursu, jaki zastosowano do wyceny wpływu danej waluty na pierwotny rachunek walutowy, a więc po kursie historycznym. Wartość waluty zgromadzonej na rachunku pozostaje zatem taka sama (nie powstają wówczas różnice kursowe). Pojawią się one dopiero w momencie zapłaty zobowiązania. Przesunięcie środków z rachunku walutowego na rachunek złotowy wymaga natomiast wyceny tego rodzaju operacji, która jest równoważna odsprzedaży waluty bankowi. Operacje związane uruchomieniem akredytywy w ramach kont walutowych należy zaewidencjonować: 1. Ustalenie różnic kursowych od zobowiązania – dodatnie różnice kursowe: Wn „Rozrachunki z dostawcami" Ma „Przychody finansowe" – ujemne różnice kursowe: Wn „Koszty finansowe" Ma „Rozrachunki z dostawcami" 2. Rozliczenie różnicy kursowej od własnych środków pieniężnych – dodatnie różnice kursowe: Wn „Rachunki bankowe" (akredytywa) Ma „Przychody finansowe" – ujemne różnice kursowe: Wn „Koszty finansowe" Ma „Rachunki bankowe" (akredytywa) 3. Ustalenie różnic kursowych od rozchodu środków, zgromadzonych na bieżącym rachunku walutowym – dodatnie różnice kursowe: Wn „Rachunki bankowe" (rachunek bieżący) Ma „Przychody finansowe" – ujemne różnice kursowe: Wn „Koszty finansowe" Ma „Rachunki bankowe" (rachunek bieżący). Korzyści dla obu stron... Akredytywa ogranicza ryzyko związane z niewłaściwą realizacją umowy handlowej (np. w zakresie jakości towarów i usług, czy nieterminowej zapłaty lub jej braku). Dlatego jest ona szczególnie zalecana do stosowania w transakcjach podwyższonego ryzyka, w których korzystanie z polecenia wypłaty (przelewu) czy inkasa dokumentowego jest niewystarczające. Akredytywa generuje wiele korzyści dla jej uczestników. Importerowi (dłużnikowi) gwarantuje: - określenie wykazu dokumentów wymaganych w akredytywie, będących podstawą zapłaty, - zabezpieczenie przed nieuzasadnioną wypłatą należności, - ograniczenie ryzyka jakościowego i transportowego, a także braku dotrzymania przez sprzedawcę ustalonych terminów dostaw, poprzez dobór właściwego rodzaju akredytywy i wymaganej w jej ramach dokumentacji, - minimalizację ryzyka otrzymania wadliwego towaru, poprzez żądanie przedłożenia dodatkowych dokumentów (np. certyfikatu wystawionego przez niezależną instytucję kontrolną), - negocjowanie korzystniejszych warunków transakcji w związku ze wzrostem ich bezpieczeństwa dla dostawcy (korzystniejsze ceny, odroczone terminy płatności). Z kolei eksporterowi (wierzycielowi) akredytywa: - daje pewność otrzymania zapłaty po przedłożeniu wymaganych dokumentów, zgodnie z warunkami akredytywy, nawet w przypadku niewypłacalności importera, - pozwala uatrakcyjnić ofertę sprzedażową lub uzyskać wyższą cenę za towar (usługę), poprzez zaoferowanie kredytu kupieckiego, bez obawy o ryzyko braku zapłaty, - pozwala ograniczyć ryzyko związane z kontrahentem (np. jednostronnego odstąpienia przez niego od umowy handlowej, odmowy zapłaty po odbiorze towaru) lub jego bankiem (akredytywy potwierdzone), - umożliwia dyskontowanie należności przed terminem ich zapadalności, a w konsekwencji – poprawę płynności finansowej (akredytywy z odroczonym terminem płatności), - eliminuje ryzyko wprowadzania zmian przez importera, bez zgody wszystkich uczestników transakcji, w tym również beneficjenta (akredytywy nieodwołalne), - umożliwia przeniesienie akredytywy na wtórnego beneficjenta, bez konieczności otwierania nowej akredytywy, a więc bez angażowania własnych środków na zabezpieczenie i wypłatę (akredytywy przenośne), - umożliwia upoważnienie banku pośredniczącego do wypłaty beneficjentowi zaliczki, przed okazaniem przez niego wymaganych dokumentów (akredytywy zaliczkowe). ...ale są też wady Należy pamiętać, że instytucja akredytywy nie jest wolna od wad. Koszty akredytywy są znacznie wyższe w porównaniu z innymi formami płatności (np. inkasem). Akredytywa może również nie zabezpieczać dostatecznie importera przed brakiem realizacji umowy handlowej, jako że ma ona termin ważności i gdy on wygaśnie, eksporter nie ponosi odpowiedzialności z tytułu niewywiązania się z kontraktu.